กลับมาแล้ว

กระแส facebook แรงจริงๆ แทบไม่ได้มาดู blog ตัวเองเลย วันนี้รู้สึกคิดถึง เพราะได้เที่ยวไปอ่าน blog คนอื่น เลยฉุกคิดขึ้นมาว่า.."เอ๊ะ ตูก็เคยมี blog นี่หว่า.. ไปดูสักหน่อย มันน้อยใจปิดไปหรือยัง" โชคดีที่ยังอยู่... มาเขียนอะไรๆ บ้างคงดี
- ช่วงนี้วุ่นวายกับการเตรียมเรื่องสอบราคาน้ำยาสำหรับปี 55 มันทำให้พบสัจธรรมบางอย่าง เหมือนที่หลวงปู่อมรเคยสอนไว้ "อยากมาก ทุกข์มาก อยากน้อย ทุกข์น้อย " คนเรามีความอยาก อยากได้เครื่องนั้น เครื่องนี้ มีเหตุผลทางวิชาการประกอบเยอะแยะ มีเหตุผลส่วนตัวอีกมากมาย แต่วันนี้อยากให้ทุกคนถอยไปจุดที่ยอมรับได้สักก้าว แล้วลองมองดูช่วยกัน ว่าจะก้าวไปข้างหน้า ไปทางไหน ไปด้วยกัน มันคงดี ถ้าวันที่นัดคุยกัน มีบรรยากาศที่ทุกคนรอมชอม ถอดหมวกหัวหน้าแลปแต่ละแห่งออกไป ค่อยๆ คุยกัน....
..อยากเห็นจัง.....

LA มาถึงวันนี้ เป็นเรื่องของลูกตื๊อ คนที่ผ่าน ทำยังไงจะรักษาให้มันอยู่รอด ทุกวันนี้ดีใจ ที่น้องใหม่มาอยู่ด้วย บอกว่า ที่เก่า เวลาเขาเข้ามาตรวจ make ข้อมูลกันทั้งคืน ง่ายๆ เช่น บันทึกอุณหภูมิ แต่ที่นี่ไม่มี เวลาใครมาตรวจ ผมแทบไม่เคยระดมกำลังน้องๆ มาช่วยกันทำอย่างนั้น อย่างนี้ (เว้น HA ที่ติวเรื่อง อัคคีภัย กับ CPR ให้น้องใหม่เยอะหน่อย) ใครทำอะไร ก็ทำไปอย่างเดิม ผมอยากได้ความจริง อยากรู้ว่าเราอยู่จุดไหน เราต้องทำอะไรอีก เป็นความใฝ่ฝันตั้งแต่ย้ายมาม่วงฯ ว่าอยากสร้างแลปที่มีคุณภาพคับถ้วยจริงๆ สักที่หนึ่ง เป็นอย่างที่เราหวัง คิดว่าใกล้ถึงฝันแล้ว....แต่เหนื่อยจริงๆ...

เหนื่อยน้อยๆ ทั้งปี ต่อเนื่อง ...แต่คงดีกว่าเหนื่อยทั้งคืนก่อนถูกตรวจ....

มีน้องใหม่มาสองคน รุ่นไล่ๆ กัน มาไล่กัน ห่างกันสี่เดือน ฝีมือดีใช้ได้ทั้งสองคน มาจากเอกชน เป็นอย่างที่เราหวังในเรื่องงาน คือ เนี๊ยบ ทน ขึ้นเวรต่อเนื่องได้ (ทดแทนแรงงานเดิมที่โอดโอยขึ้นเรื่อยๆ ( -"- ) ) เหลือเรื่องงานวิชาการ ที่ต้องพยายามเติมให้ไปเรื่อยๆ น้องต้องวิเคราะห์งาน วิเคราะห์ข้อมูลออกมาให้ได้ ต้องคุยกับหน่วยงานภายนอกได้ด้วยข้อมูล ไม่ได้บอกกล่าวตรงๆ แต่พยายามมอบหมายงาน ได้บ้างไม่ได้บ้าง ช้าบ้าง ไม่มีเร็ว มีแต่ช้ากว่าที่คิด แต่ก็ต้องมอบ ไม่งั้นไม่โต โตแล้วจะไปจากเรามั้ย ก็หวั่นใจอยู่ ไม่รู้จะทำยังไงที่จะหาตำแหน่งให้น้องบรรจุได้ แต่ถ้าน้องไม่ติดเรื่องต้องได้บรรจุ เราจัดโอทีได้เต็มที่ ไม่มีจนแน่ แต่ถ้าจะไปจริงๆ ก็คงต้องกัดฟันขึ้นเวรอีก ต้องทำให้ได้อย่างพี่แอ๊ด อำนาจเจริญ หัวหน้าที่เป็นแบบอย่างของเรา ตอนขอย้าย พี่เขาบอกว่า "ไปเลย ถ้าพี่สร้างคน แล้วเขาไปสร้างความเจริญที่อื่น ถือว่าพี่ช่วยสร้างความเจริญให้ประเทศชาติเหมือนกัน เรื่องอัตรากำลัง เดี๋ยว พี่จัดการเอง..." น้ำตาซึม....

ดังนั้น ตอนนี้เราก็ต้องทำมั่ง สร้างความเจริญให้ประเทศชาติ....